Ένας πιανίστας συχνά κερδίζει το θαυμασμό του κοινού όταν αναμετράται με έργα επικών διαστάσεων και υψηλών δεξιοτεχνικών απαιτήσεων και κατορθώνει να «κυριαρχήσει» πάνω στη μουσική, στο όργανο και το κοινό. Άλλοτε όμως, οι εντυπώσεις κερδίζονται από τη σοφία και το λεπτό γούστο μιας πιανιστικής ερμηνείας, από την τέχνη του εκτελεστή να διεισδύει στο βάθος της μουσικής και να αναδεικνύει κάθε φράση ενός έργου -αλλά και το συνολικό πνευματικό υπόβαθρο- με τρόπο που αφοπλίζει και συγκινεί. Η Μαρία Ζοάο Πίρες ανήκει ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία. Στοχεύοντας πάντα να υπηρετεί τα έργα που ερμηνεύει με έμπνευση, και χωρίς να εστιάζει στην ανάδειξη των δικών της ικανοτήτων, η μεγάλη πιανίστα από την Πορτογαλία μεσουρανεί ανελλιπώς στο διεθνές μουσικό στερέωμα από τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Οι ζωντανές και ηχογραφημένες αναγνώσεις της στο κλασικό και ρομαντικό ρεπερτόριο και ιδίως οι ερμηνείες της στις σονάτες και στα κοντσέρτα του Μότσαρτ θεωρούνται σημεία αναφοράς. Κατά την διάρκεια της μεγάλης καριέρας της, η Πίρες εξακολουθεί να παίζει με σφρίγος και ενέργεια, ακτινοβολώντας την ωριμότητα και την εκλεπτυσμένη ποιότητα της μουσικής της σκέψης.