Στα πρώτα χρόνια του 20oύ αιώνα, πριν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος γκρεμίσει βάναυσα ζωές και αξίες, η ρομαντική μουσική άγγιζε τα όριά της, εμπεριέχοντας ταυτόχρονα τους νεωτερισμούς εκείνους που αργότερα θα έδιναν το στίγμα του μοντερνισμού. Τόσο τα Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά του Μάλερ όσο και η Πρώτη συμφωνία δωματίου του Σαίνμπεργκ ισορροπούν ανάμεσα σε κάτι πολύ παλιό και κάτι πολύ πρωτόγνωρο, αποτελούν το ένδοξο (αλλά και επώδυνο) τέλος ενός κόσμου, και την αρχή ενός νέου. Έναν αιώνα μετά, η μουσική του Πεντερέτσκι, αν και με τελείως διαφορετική γλώσσα, δίνει τον ίδιο αγώνα να προσπελάσει το άρρητο και το μεταφυσικό – και το κατορθώνει με τον τρόπο που μόνο η «μεγάλη» μουσική ξέρει. Τρία έργα-σταθμοί της μουσικής του 20ού αιώνα αναδύουν όλα τους τα αρώματα μέσα από τις δυναμικές αναγνώσεις του Ergon Ensemble, τα μέλη του οποίου γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες και τα μυστικά της σύγχρονης δημιουργίας όσο λίγοι.
Υπό την Αιγίδα της Αυστριακής Πρεσβείας
