«Κυρίες και κύριοι σε λίγο θα ιδείτε μια τραγωδία τρομερά και θα συγκινηθείτε» . Ο ήχος του κώδωνος ακούεται, και ο Τάσος Πυργιέρης μάς καλωσορίζει στον ανορθόγραφο και σουρεαλιστικό κόσμο του Μποστ, με οικοδέσποινα τη Φαύστα του. Η από στήθους φίλη Ελένη, ο πιστός σύζυγος Γιάννης,  το τετραετές Ριτσάκι τους, η υποχόνδρια γκρινιάρα υπηρέτρια Μαριάνθη, ο Τουρκοφάγος Καραϊσκάκης, ένα θαλάσσιο πελώριο τέρας, η Κίνα, πολλές γάτες, μπόλικη ψαρίλα, ένας μπεμπές-γαμπρός, οι παρολίγον συμπέθεροι της οικογένειας Ιατρού (πρώην Παναγιώτου…) παρελαύνουν σε ένα γελοιογραφικό κρεσέντο με σημαιοφόρο την υπονομεύτρια και ποζάτη Φαύστα. Κωμωδία τραγική ή τραγωδία κωμική, μιούζικαλ ή μονόπρακτο, έργο πολιτικό ή σκηνικό ανώδυνο παιχνίδισμα, σίγουρα πάντως μια ανελέητη σάτιρα των μικροαστών, γραμμένη το 1965 σε δεκαπεντασύλλαβο, μια γροθιά στα μούτρα του καθωσπρεπισμού, ένα ολόχαρο παιχνίδι «κουτσό» με άλματα, αιχμές και υπαινιγμούς στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Και γι’ αυτό, κλασικό. Ο Τάσος Πυργιέρης, με σκιτσογραφική αισθητική ζωγραφίζει μέσα από την αυθεντική «μποστικότητα» όλα όσα «πήραμε λάθος», και ωστόσο επιμείναμε να «μην αλλάξουμε ζωή».