Ο Νίκος Λαάρης παρουσιάζει έργα μινιμαλιστών συνθετών σε μια μυσταγωγική συναυλία στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, με το κοινό να τον πλαισιώνει επί σκηνής.
Μουσική που συντίθεται με μέσα απλά: απλές μελωδίες, απλές αρμονίες, απλές φόρμες. Μουσική που με την αμεσότητά της βρήκε ευρεία απήχηση μέσω του κινηματογράφου, με την επένδυση ταινιών όπως Το πιάνο από τον Michael Nyman, και της Αμελί από τον Yann Tiersen. Μια απλότητα που ξεκίνησε με τον εκκεντρικό Γάλλο πρωτοπόρο Erik Satie, και την κρυστάλλινα διαυγή Γυμνοπαιδειά αρ. 1, για να βρει εκφραστές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού: στην Ευρώπη, όπου ο Εσθονός Arvo Pärt συνθέτει ένα δίφωνο κομμάτι Για την Αλίνα με μόλις 66 συνηχήσεις, και στην Αμερική, όπου ο John Cage σε ταξιδεύει υπερβατικά Σε ένα Τοπίο, και ο John Adams στις απόκοσμες Πύλες της Κίνας. Η βραδιά κλείνει με την σπουδή για πιάνο αρ. 6 του Philip Glass, ενός συνθέτη που δημιούργησε μια μοναδικά προσωπική και αναγνωρίσιμη μουσική γλώσσα, προσφέροντας στο κοινό συνθέσεις με σπάνια δραματικότητα.
