ΘΕΑΤΡΟ
Έργο για 7 γυναίκες και 8 άνδρες, καθώς και έναν λυρικό τραγουδιστή
Με υπέρτιτλους
Αναβίωση της πρώτης παραγωγής του 1984:
Ιδέα, κείμενα, σκηνοθεσία, σκηνικά, φωτισμοί: Jan Fabre
Μουσική: Wim Mertens
Κοστούμια (1984): Pol Engels
Κοστούμια (2012): Katarzyna Mielczarek
Troubleyn Ensemble/Jan Fabre
Maria Dafneros, Piet Defrancq, Melissa Guerin, Nelle Hens, Sven Jakir, Carlijn Koppelmans, Georgios Kotsifakis, Dennis Makris, Lisa May, Giulia Perelli, Gilles Polet, Pietro Quadrino, Merel Severs, Nicolas Simeha, Kasper Vandenberghe
Nicolas Simeha βαρύτονος
Με τη συνεργασία της ιστορικού τέχνης Κατερίνας Κοσκινά
Χωρίς διάλειμμα
Συνολική διάρκεια: περίπου 4 ώρες και 20 λεπτά
Οι θεατές κατά τη διάρκεια της παράστασης μπορούν να βγαίνουν από την αίθουσα και να επιστρέφουν. Το μπαρ θα λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου.
Η παράσταση απευθύνεται σε ενήλικες. Δεν συνιστάται για ηλικίες κάτω των 16 ετών.
«Η δύναμη της θεατρικής τρέλας» είναι μια παράσταση ιστορική: Όχι μόνο όσον αφορά τη θέση της στο συνολικό έργο του Φαμπρ (είναι το πρώτο έργο που τον καθιέρωσε διεθνώς) αλλά επίσης γιατί ορίζει το απώτατο σημείο όπου έφτασε η οικονομία της ψευδαίσθησης πριν αυτή να ξεπεραστεί. Ως κομβικό σημείο στην ιστορία της θεατρικής ψευδαίσθησης ο Φαμπρ επιλέγει τη μεγαλύτερη δημιουργία του Βάγκνερ, «Το δαχτυλίδι των Νίμπελουνγκ», εφόσον ο Βάγκνερ είναι εκείνος που μεταμόρφωσε την όπερα σε Gesamtkunstwerk αλλά και γιατί ήταν ο πρώτος που έσβησε τα φώτα μέσα στην αίθουσα μετατρέποντας έτσι ένα λαϊκό μέσον διασκέδασης σε προϊόν αυτόνομης αισθητικής. Παράλληλα, μέσα στο έργο ο Φαμπρ αναβιώνει το παραμύθι του Άντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά».
Δημιουργεί το δικό του Gesamtkunstwerk, μια σύνθεση διαφορετικών μεταξύ τους στοιχείων (εκλεκτικισμός), όπου κυριαρχεί ο στόμφος, η έμφαση και ο μανιερισμός, ενώ την ίδια στιγμή όλος αυτός ο στόμφος διακόπτεται και διαλύεται από μια αίσθηση ρεαλισμού.
Μέσα από το ανατρεπτικό έργο του Γιαν Φαμπρ αναδύεται τελικά η δύναμη ενός εντελώς καινούργιου, σύγχρονου θεάτρου: πέρα από τον Βάγκνερ – πέρα από όλους τους ανανεωτές που είναι «παρόντες» καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, από τον Μπεζάρ στον Μπρουκ, από τους Μάμπου Μάινς στον Μύλλερ.