Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ
Ανάμεσα στις ένδοξες ρομαντικές κορυφές του γερμανικού λιντ των Σούμπερτ, Σούμαν και Μπραμς και στα εξπρεσιονιστικά τραγούδια της Δεύτερης Σχολής της Βιέννης μεσολαβεί ένα διάστημα που το γερμανικό λόγιο τραγούδι φαίνεται να ισορροπεί πάνω από μία άβυσσο. Η τονικότητα διευρύνεται, αλλά ακόμα δεν έχει καταλυθεί συντριπτικά, η ρομαντική διάθεση αγγίζει τα όριά της και μία νέα μουσική γλώσσα κυοφορείται, χωρίς ακόμα να έχει διαμορφωθεί πλήρως. Χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της γοητευτικής αιώρησης ανάμεσα στο παλιό και το νέο, στο ρομαντικό και το μοντέρνο, παρουσιάζουν εκλεκτοί έλληνες λυρικοί καλλιτέχνες υπό την ώριμη πιανιστική συνοδεία του Νίκου Αθηναίου.
