Τρεις ακμαίοι έλληνες μουσικοί, με έντονη συναυλιακή δράση και εγνωσμένη αξία, φαντασία και δεξιοτεχνία, αναδεικνύουν τον βελούδινο ήχο του κλαρινέτου, τον σκούρο αλλά ζεστό ήχο της βιόλας και τον επιβλητικό, αρμονικά πλούσιο ήχο του πιάνου. Γι’ αυτόν το σκοπό επιλέγουν κορυφαία έργα, πρωτότυπα ή σε εντυπωσιακές μεταγραφές, από το ρεπερτόριο του 19ου (Σούμαν,) και του 20ού αιώνα (Mεσσιάν, Προκόφιεφ, Nτεμπυσσύ). Όταν μάλιστα τα τρία όργανα λειτουργούν συμπληρωματικά, όπως στα αισθαντικά κομμάτια του γερμανού ρομαντικού συνθέτη Μαξ Μπρουχ, η ποικιλομορφία του αποτελέσματος είναι εντυπωσιακή, καθώς ξετυλίγουν από κοινού ένα παρεμφερές μουσικό υλικό, ή συνεισφέρουν διαφορετικές φράσεις, και συνεπώς διαθέσεις, στη μουσική δράση.