Γράφτηκε πως το Σχολείον μπορεί να θεωρηθεί το «ριζοσπαστικότερο έργο του Ρήγα», γιατί επιδιώκει την απελευθέρωση του συναισθήματος από την καταπίεση των κοινωνικών συμβάσεων μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας, αναγγέλλοντας, έτσι, διά της διαμαρτυρίας αυτής, τη νέα ηθική. Διακόσια τριάντα χρόνια από την έκδοσή του στη Βιέννη, το τολμηρότατο αυτό έργο συνδέει εμμέσως τον έρωτα με την επανάσταση, με τρόπο προδρομικό για τα «ρεύματα» στο β΄ μισό του 20ού αιώνα.
Το νεάνισμα αυτό του Ρήγα –όπου έξι ιστορίες ανδρών και γυναικών εξελίσσονται αισθησιακά– το ανασκευάζει ο Γιώργος Βέλτσος σε ένα διάλογο του άνδρα και της γυναίκας, δείχνοντας τη σύγκρουση μεταξύ του αισθήματος και των θεσμών, όπως ο Βελεστινλής στους Ντελικάτους εραστές.
Ο «ντελικάτος αναγνώστης» καλείται διά της ακροάσεως να προεκτείνει, να νοηματοδοτήσει όσα η τέχνη του συνθέτη και η ερμηνευτική ευαισθησία των μουσικών προκαλέσουν.
