Η μάγισσα του αναπάντεχου
Η Κατερίνα Φωτεινάκη είναι μάγισσα. Το παραδέχεται και η ίδια. Στο άντρο της όμως δεν θα δει κανείς ιστούς αράχνης ή παράξενα κουρέλια, δεν θα δει νυχτερίδες κρεμασμένες στο ταβάνι ή βαλσαμωμένα βατράχια ανάμεσα στις σκούπες της. Όχι, η κάμαρη της Κατερίνας έχει τοίχους καλυμμένους από μετάξι, που εκπέμπουν φως και μοσχοβολούνε ρίγανη, εγγλέζικο τσάι και θαλασσινό τριφύλλι.
Αν θελήσετε να μπείτε, θα βρείτε στα ράφια της ανθολογίες ποίησης διάσπαρτες, χωρίς ημερομηνία, που έρχονται από την Ελλάδα ή την Αγγλία, από τη Γαλλία ή την Αμερική. Στο πάτωμα, λες και περιμένουν ένα σύνθημα που θα τα ξυπνήσει: κιθάρες, κρουστά, μια φυσαρμόνικα, ένα βιμπράφωνο, ντραμς, μια μαρίμπα, ένα βιολοντσέλο, ίσως κι ένα τζιτζίκι, που αποκοιμήθηκε πάνω στα φύλλα του φθινοπώρου.
Η Κατερίνα είναι καλή μάγισσα κι έτσι διάλεξε για καζάνι της ένα κρυστάλλινο δοχείο, κι εκεί σαν αλχημίστρια των ήχων κατασκευάζει τα μείγματά της, της συνθέσεις της.
Το σύνθημα, αυτό που κινητοποιεί και ξυπνάει όλους τους ήχους, είναι η φωνή της, αναγνωρίσιμη και χαρακτηριστική, πλούσια σε χροιές και σε ατελείωτες αντηχήσεις, άλλοτε παιχνιδιάρικη, άλλοτε πονηρή, κάποτε θυμωμένη –ναι, και αυτό–, άλλοτε μελαγχολική. Είναι η φωνή της Κατερίνας Φωτεινάκη που βάζει τάξη στη εικονική ακαταστασία των κομματιών που επέλεξε να ρίξει ένα ένα στο κρυστάλλινο δοχείο της. Είναι επίσης η φωνή της αυτό που επιτρέπει τις συναντήσεις, τους διαλόγους, τις χορογραφίες στα συστατικά που χρειάζονται για τη γεύση που ψάχνει και που προκύπτει από το κράμα των ήχων και των στίχων. Με απόλυτη ελευθερία.
Μόνο η Κατερίνα γνωρίζει το βαθύ νόημα των ενώσεων αυτών, των γάμων και των διαλόγων που της προκύπτουν και που ραφινάρει έπειτα με την τέχνη της. Μόνο εκείνη γνωρίζει γιατί η «Χαμπανέρα» από την Κάρμεν αποζητά τόσο διακαώς μια manouche συνοδεία. Ή γιατί ο Τ.Σ. Έλιοτ ή η Λουίζ Λαμπέ καλούν μια ελληνική μουσική, ή γιατί η Μάρμπαρα, την Πέγκυ Λη.
Και, σαν καλή μάγισσα που είναι, η Κατερίνα Φωτεινάκη παραδίνεται στο ταλέντο της να συνθέτει και στη δεξιότητά της να διασκευάζει. Και δεν ανησυχεί για τους κανόνες, για την ακαταστασία ή για την ιδιαιτερότητα των κοκτέιλ που ετοιμάζει.
Το στοιχείο του αναπάντεχου δεν την ενοχλεί, αν η ποιότητα του ποτού ικανοποιεί τις αισθήσεις. Αρκεί να βρέξετε τα χείλη σας για να πειστείτε.
Εγώ το έκανα. Είναι θεϊκό!
Νοέλ Σατλέ